Ramadhan in de nachtbus

We zijn weer een paar dagen verder en hebben weer van alles meegemaakt, hoewel voor ons gevoel minder dan de dagen daarvoor is het toch nog best wat. We hebben vannacht 600 km gereisd met een nachtbus. Over deze 600 km hebben we uiteindelijk 15 uur gedaan, waarvan we er drie hebben stilgestaan. Het mooie is namelijk dat hier heel veel moslims wonen en deze reizen ook mee met de bus. Zodoende stopte de bus om 6 uur voor het avondeten, maar de moslims mogen pas om 7 uur eten want dan is het donker. Gelukkig voor hen (en minder gelukkig voor degenen die lagen te slapen) gingen om 2 uur 's nachts de lichten aan en stopte de bus bij een restaurantje. Natuurlijk moet er rond vijf uur worden gebeden en dus stopten we ook nog een uurtje bij een moskee. Waren we weer wakker, terwijl ik (Marlous) net de chaffeur duidelijk had kunnen maken dat je om 3 uur 's nachts geen Indonesische Frans Bauwer moet draaien in de nachtbus. We reden we verder en toen opeens: "kukelekuuuuu"! Huh? Is dat een wekker, of een telefoon? Maar al snel blijkt dat we twee medepassagiers in de vorm van hanen mee hebben die de rest van de rit regelmatig even af gaan. We hebben de hanen niet kunnen zien, maar misschien hadden die kartonnen dozen toch een functie! Nou goed, vanochtend om acht uur arriveerden we in Bukittinggi en werden we door de manager van ons hotel opgehaald. Een luxe, maar eigenlijk vriendjespolitiek. Erwin, onze gids van de afgelopen dagen en de broer van Herty, onze Indonesische zus, heeft dit voor ons geregeld.

Met onze Indonesische familie hebben we overigens de afgelopen dagen leuke en bijzondere dingen meegemaakt. Op dinsdag zijn we met de familie, inclusief nog een broer die we niet kenden, naar Lake Toba gereden. We zullen jullie even de Indonesische rijstijl beschrijven (ook buschauffeurs doen hieraan mee). Je rijdt aan de linkerkant van de weg (dat is de goede) en er rijdt iemand voor je die naar jouw mening te langzaam gaat. Dan heb je twee keuzes: 1) Als je vlak voor een bocht bent, toeter je en je haalt in 2) Je haalt gewoon in en zorgt dat je net op tijd (voordat je tegen je tegenligger rijdt) weer kan invoegen, of er een driewagenweg van maakt. Tot nu toe hebben we nog geen ongelukken meegemaakt en dat lijkt wonderlijk, maar aangezien iedereen hier zo rijdt en de weg best drie baans kan worden gemaakt, gaat het prima. Zelfs Marlous heeft nog even (op het rustige eiland) in de jeep van een gids gereden.

We reden dus naar Lake Toba en we maakten onderweg een aantal stops bij toeristische dingen en familie aangelegenheden. Dat laatste komt erop neer dat we geshowd zijn aan kennissen/vrienden van Herty en familie.

's Avonds zijn we naar het eiland in Lake Toba gevaren, dit is net zo groot als Singapore en dat is nogal wat als je bedenkt dat het meer een vulkaankrater is.

De volgende dag zijn we met gids Posmen (in zn jeep) en zwager Erwin het eiland over gereden. Onderweg vele stops voor vogels (Sanne), bloemen (Marlous) en toeristische dingen (Erwin). Vanaf het eiland zijn we (na Erwin, die familie is en dus geen geld voor zijn gidsen mag ontvangen, geheel onopvallend wat geld in zijn hand gedrukt te hebben, waarbij hij geen spier vertrok) de nachtbus ingegaan.

We vinden het leuk om jullie ook wat te vertellen over ons dagelijks leven hier.
- We zijn ondertussen al Belanda Goreng (gebakken Hollanders, oftewel:bruin!)
- We zijn zodanig gewend aan de warmte dat we met 25 graden een trui aan doen omdat we het koud hebben.
- Een wc doorspoelen doe je met een bakje water.
- WC papier en handdoeken hoef je in de meeste hotels niet te verwachten.
- Iedereen kent wel een 'vriend' die je kan begeleiden bij iets en anders helpen ze je zelf.
- De meeste voertuigen kunnen niet harder dan 40 en zodoende klampten wij ons bij 60 (in de auto van Herty) al angstig aan onze stoelen vast (we eindigden met 100!!!)
- De meeste voertuigen bevatten 4 keer het aantal toegestane mensen.
- Het is hier om 6 uur licht en om half 7 donker.
- Iedereen probeert al het Engels op je uit wat ze kennen en we zijn al tig keer 'mister' genoemd (ze hebben dus blijkbaar geen idee wat dit betekent).
- 1 euro is 14300 RP. We pinnen dan soms ook meer dan een miljoen.
- Wij komen goedkoop uit, want wij dachten de afgelopen weken dat de wisselkoers 13000 RP was (zijn we opgelicht bij het wisselen op het vliegveld?)
- We eten met twee personen, inclusief verse fruitsap voor gemiddeld 3 euro en zodoende vonden we onze maaltijd van 5 euro ontzettend duur.
- Tijdens een dagje op stap met een Indonesische familie wordt je volgestopt met (niet altijd lekker en soms veel te zoet) eten. Ik (Marlous) kan geen kokos meer zien en dat wil wat zeggen!
- Zo aten wij dinsdag als ontbijt een pannenkoek met banaan, heel veel kokos en chocolade; daarna kregen we nog brood aangeboden maar dat paste niet meer. Om 9.00 uur moesten we een gebakje proeven, bestaande uit rijst met een soort stroop: bah! Nog geen 3 uur later kregen we nog veel meer zoetigheid toegestopt in de vorm van meelachtige zoetigheid, nog meer kokos en niet identificeerbare etenswaren. Daarna een echte rijsttafel met streekgerechten voor lunch. De groentensoep vonden we wel lekker, maar we keken verbaasd toen onze tafelgenoten deze na een paar happen over de rijst begonnen te lepelen. We eten trouwens met onze handen. Toen nog meer gebakjes maar die hebben we laten staan en 2 uur later brood met room en chocolade.
We waren blij dat we 's avonds in het restaurant op het eiland friet met mayo (Hollandse eigenaar) konden eten.
- We typen overigens nog steeds elk verhaal om en om een zin dus als de grammatice bagger is, dan komt dit doordat we allebei zo lang mogelijke zinnen willen typen en deze is daar een perfect voorbeeld van!
- Jaja, Sanne kan hele lange zinnen typen.
- Tot nu toe regent het alleen aan het einde van de middag en/of 's nachts en dus zijn we nog niet 1 keer echt nat geworden!
- Nog een keer over eten (dat is elke keer een hele belevenis hier): Herty en familie hebben maar 1 mes in huis.
- Herty en familie kunnen niet met mes en vork eten, ze eten met hun handen of met een lepel.
- Wisten jullie dat asbak, doorsmeer, wortel en hallo ook Indonesische woorden zijn? Net als heel veel andere woorden (niet gek, denk aan kolonisatie).
- Wij spreken ondertussen al een aardig woordje Indonesisch.
- Over de wanden en plaffonds van restaurants en andere gebouwen rennen tjik tjaks (gekko's) rond.
- Het is nu tijd om Slamak Tingal te zeggen; tot ziens en aangezien wij weg lopen zeggen jullie Slamak Jalan terug :)