Belanda Goreng on the move

De afgelopen dagen hebben geheel in het teken gestaan van heel veel verplaatsen. Het begon in Mataram, de hoofdstad van Lombok, waar we een scooter hebben gehuurd. Een dag later zijn we naar Jakarta gevlogen om vervolgens met de luxe bus (met airco en beenruimte) naar Bogor, 2 uur rijden. Verder ging de reis per lokale bus (7 uur, geen airco, overal kotsende koters en 5 stoelen op een rij met beenruimte waar Marlous maar net in paste. Aangezien de Ramadhan afgelopen was en we dus tijdens de Lebaran (suikerfeest) reisden, kwamen er gedurende de hele reis verkopers met eten, drinken en sigaretten door de bus heen, afgewisseld door muziekanten. Het volgende transportmiddel was een duur foutje, maar wel zeer luxe een 10 persoons minibus, met airco en voldoende beenruimte, waar uiteraard de snelheidsmeter het niet van deed. Tussen alle luxe dus toch nog een Indonesisch tintje, evenals onze eigen chauffeur die ons in 14 uur met 1 pauze de nacht door heeft gereden naar Wonosobo.De file inhalen (stel je een Nederlands 60km weggetje voor met snelwegverkeer) deed de man over de berm, hier stenen en zand. Een hobbelig ritje dus en dat was niet bevordelijk voor onze slaap, de airco die knoeperdhard aan stond ook niet trouwens (de chauffeur sprak geen Engels...). In Wonosobo hebben we weer een scooter gehuurd: deze keer geen automaat, maar versnellingen en dat in de bergen (in zn 1 omhoog, kom op scootertje!). Daarna (dat is vandaag) met drie verschillende minibussen naar Magelan: allemaal uiteraard met de deuren open, "conducteurs" die luid roepend naar buiten hangen en geen beenruimte, maar wel muziekanten! Daarna het hoogtepunt: de riksja, wat had ik een melij met die mannen (nee, dit hotel zit ook vol, volgende heuvel op). Aangezien alle hotels vol zaten zijn we maar weer in de minibus naar het busstation gestapt alwaar we een grote bus naar Borobudur hebben genomen. Met de riksja werden we vervolgens naar het hotel gebracht. Morgen gaan we als het goed is met de paardenkar een heuvel op om de zonsopgang te bekijken en daarna hebben we fietsen gehuurd!

Maar waar was al dat reizen eigenlijk goed voor? We zullen bij het begin beginnen en dat is op Lombok, met de scooter. Op Lombok hebben we namelijk Boy Esperanza ontmoet, een vriend van onze hoteleigenaresse. Nadat we een nacht in zijn huis hadden overnacht (1 kamer, 1 twijfelaar en hij buiten op de stenen patio), gingen we op de scooter op weg naar Kuta Beach. Stel je voor: je kijkt uit over een azuurblauwe zee, terwijl je kokosmelk drinkt uit een kokosnoot (klapper) en verse ananas eet. Dat is toch wel de ultieme bestemming na een twee uur durende rit door druk verkeer, rijstvelden, tabaksplantages en stukken onbegaanbare weg! Denk op het strand overigens een opdringerige batikverkoopster even weg.

De volgende dag zijn we naar Java gevlogen, een vluchtje van 2 uurtjes waarbij we Java al deels vanuit de lucht konden bestuderen. Zoals we al vermeld hebben, zijn we niet in aankomststad Jakarta gebleven (te veel zakkenrollers volgens de Lonely Planet) en zijn we direct doorgereisd naar Bogor. Ons doel daar was het brengen van een bezoek aan de botanische tuin, die heel groot is en vol staat met allerlei planten en bomen die je over de hele wereld tegen kunt komen. Sanne kon haar vogelaarij hier perfect beoefenen en Marlous heeft EINDELIJK een keer een ijsvogel gezien, al was het een andere dan we in Nederland hebben. We hebben ons de hele dag in de tuinen vermaakt en sloten de dag op een zeer bijzondere wijze af. Om half 7 mochten de mensen namelijk weer eten en begon Lebaran. We hebben op het dakterras van ons hotel meegeluisterd naar het Allah Akbar (dat wordt door vele mensen omstebeurt gezongen in de moskee en komt dus van alle kanten heel hard op je af) en meegekeken naar het vele vuurwerk. Ze zijn tot 7 uur 's ochtends doorgegaan en zelfs toen had een Allah Akbar er nog geen genoeg van! We hadden het simpele plan om 's ochtends met de trein door te reizen naar Bandung maar dat bleek vanwege de vakantie hier totaal onmogelijk qua drukte. Gelukkig was de bus naar Bandung geen probleem. Dat kostte alleen een uur of 4 extra, vooral omdat de bus ook nog eens (vermoedelijk, het is ons niet geheel duidelijk) kapot ging onderweg. Vanuit Bandung wilden we doorreizen naar Wonosobo. De treinen waren vol (behalve een staplaats in de nachttrein tot halverwege, maar 7 uur staan leek ons niet zo wat), de grote bussen reden niet, de minibussen waren vol, er gingen geen vluchten vanuit Bandung richting het Oosten en geen enkel reisbureau beantwoordde de telefoon; het is vakantie! Een oude vrouw die permanent in een kamer in ons hotel woonde, had wel een oplossing: een auto met chauffeur huren. Dat werd dus de veel te luxe minibus, nou ja dan maar van genieten! 's Ochtends heel vroeg kwamen we aan op de plaats van bestemming: precies op tijd om de in de Lonely Planet aanbevolen zonsopgang te mogen aanschouwen. De check in in het hotel kon pas 6 uur later (we kwamen uiteindelijk om 5.30 op het Dieng Plateau aan, onze definitieve bestemming) en zodoende gingen we maar vast op pad op de scooter. De eerste bestemming was het witte meer, zo genoemd vanwege de permanente stoom die erboven hangt (vulkanisch meer). We rijden verder door het geweldig mooie landschap; overal terrasjes op de heuvels vol met allerlei verschillende gewassen, wat vele kleuren oplevert. Vervolgens moesten we over een onbegaanbaar pad (half weggeerodeerd) naar de volgende bestemming hotsen en klotsen. Op de helft houden we het voor gezien en besluiten we verder te lopen, gelukkig is het de moeite waard. Een vulkanische modderstroom en een moddergeizer. Eenmaal weer beneden rijden we met een omweg (we reden fout, maar dat is geen probleem door dit mooie landschap) naar een 100 meter brede bron met groen water toe. Daarna de Hindoetempel, waar ze ons de toeristische tickets van 20.000 Rp per persoon probeerden aan te smeren. Voor 8000 Rp pp naar binnen gegaan, het is hier heel erg toeristisch, maar niet met Westerlingen! Het hoogtepunt bij de tempels, daar waren de meeste Indonesische toeristen het over eens, waren.....wij! We weten niet op hoeveel foto's we staan maar er was in ieder geval geen moment rust en dat resulteerde al snel in verkrampte kaakspieren; smile! Even een leuk detail: ik (Marlous) ben helemaal niet klein, ik was zelfs een van de grotere mensen! De tempels zelf waren niet zo heel groot, maar wel mooi met details van koppen en goden. Daarna terug naar het hotel: eindelijk even twee uurtjes slapen. Wanneer we na de lunch om 3 uur naar buiten komen zien we... niets! Het hele plateau hangt vol mist. Dat schijnt hier (lezen we) dagelijks zo te zijn. In deze mist lopen we om een vulkanisch meer heen, waarbij we blij zijn dat we dankzij het slechte zicht even rust krijgen (You and me picture?). Sanne vermaakt zich nog een tijdje met vogeltjes kijken in de dichte mist, wat toch lastig is als je vooral het silhouet van het beestje ziet. "Shit, ik heb mn vogelboek in het hotel laten liggen, stil zitten vogeltje, dan kan ik je goed bestuderen om je later op te zoeken". Terug in het hotel is het dan ook tijd om dit uit te voeren en om onze ervaringen op te schrijven voordat we gaan eten en heel vroeg (8.30) gaan slapen.

Vandaag wilden we een dag in Magalan doorbrengen, de geboorteplaats van de opa van Marlous. Na 2 uur sightseeing terwijl we een hotel zoeken dus toch maar door naar Borobudur en daar zitten we nu op de grond in een internetcafe te internetten.