Koob-jaai lai lai, bye bye

Eerst de antwoorden op de vragen:
1. Mondkapjes dienen om niet bruin te worden, want wit zijn is hier mooi (wij krijgen veel complimenten).
2. Nee zeg je door je hand te houden zoals je een deurknop open draait en dan ook die beweging te maken.
3. Vrachtwagens en grote auto's spelen meestal of kerstliedjes of 'happy birthday to you' wanneer ze achteruit rijden (op een ijscokraampjes achtige manier).
4. De maximumsnelheid op de snelweg is meestal 60 en regelmatig 50. Scooters mogen even hard. Fietsen ook maar die halen dat niet.

Een nieuw land, Laos heeft direct een goede indruk gemaakt. We verwachtten dat Vientiane als hoofdstad van dit land een grote chaos zou zijn; niets is minder waar. We hadden een hotel bijna aan de hoofdstraat, maar alles doet zeer dorps aan. Dit stadje blijkt maar 250 000 inwoners te hebben en ligt direct aan de Mekong rivier.
Onze eerste dag in Vientiane zijn we begonnen in het Boeddhabeeldenpark. Dit is in 1970 opgericht door een monnik en bevat behalve beelden van Boeddha ook beelden van andere goden zoals Shiva en haar zoon. Het eerste bouwwerk wat opvalt is een groot betonnen iets waar je in kan, via een mond met tanden. Binnenin staan op drie verdiepingen vele beelden uitgestald; de onderste verdieping representeert de hel, de tweede het vagevuur en de derde de hemel. We hebben helaas de verkeerde volgorde genomen: we eindigden in de hel. Van bovenaf heb je wel een mooi uitzicht over het hele park met o.a. een gigantisch beeld van een liggende Boeddha. Het park ligt verder aan de Mekong en aan de overkant ligt..Thailand. Met uitzicht op Thailand lunchen we en daarna gaan we terug naar Vientiane om tempels te bezoeken. De tempels zijn heel anders dan die in Vietnam: veel meer goud en glitter, maar niet te kitsch. De daken bestaan altijd uit een oneven aantal lagen; oneven nummers zijn geluksnummers. We hebben die dag vier tempels bezocht, waaronder een tempel met de oudste Boeddha van Vientiane en een tempel met een verzameling van honderden grote en kleine Boeddha’s. Ook zijn we naar het Nationaal Loatiaans museum geweest, waar we van alles hebben geleerd over de geschiedenis van dit land (van prehistorie t/m de recente oorlogen). Interessant was om te zien hoe erg Laos geleden heeft onder de oorlog met Amerika (erger dan Vietnam). Er zijn in Noord Laos meer bommen neergegooid dan tijdens de hele tweede wereldoorlog; het is het meest gebombardeerde land van de geschiedenis en ook nu moet je niet van de paden afwijken wegens mijnengevaar. We sluiten de dag af met een cocktail met uitzicht op de Mekong en de zonsondergang daarachter.
De volgende dag hebben we de Arc de Triomph bezocht, deze Laotiaanse versie had mooie details en vele torentjes. We hebben deze overwinningstoren beklommen en hadden vanaf daar een mooi uitzicht over Vientiane. Vervolgens, verassing, nog meer tempels! En het nationale monument van Loas dat naast twee betrekkelijk grote tempels staat. De tempels bevatten kleurrijke beschilderingen van Boeddha en zijn volgelingen. Daarna nog een tempel en vervolgens stappen we in de grote Tuk Tuk naar het busstation. De busreis die daarop volgde duurde drie uurtjes en bracht ons naar het toeristische Vang Vieng. Dit is een echte hang/lounch/relax plek en ook wij zijn heerlijk in een ‘lig’restaurant gaan hangen, Friends kijken, lezen en uiteraard ook eten (en heerlijke shakes nuttigen).
De volgende dag zijn we toch weer bezweken voor een toeristische toer. Deze toer bestond uit het bezoeken van meerdere grotten en kayakken en is ons heel wat beter bevallen dan de vorige! Onze groep, bestaande uit vier personen, begon de tour bij de Elephant Cave, waarin een Boeddha en een rots in de vorm van een olifant te zien waren. Daarna liepen we door een lokaal dorpje vol gevlochten hutjes op palen, naar de volgende grot. Ook deze grot bevatte een Boeddha; grotten zijn namelijk heilige plaatsen voor Laotianen. Deze grot is dieper (je kan in 2 uur naar de andere kant lopen) en we gaan gewapend met zaklampen de grot een eindje in. De grot is niet elektrisch verlicht of geasfalteerd en het is een huis voor spinnen zo groot als een hand. Al glibberend begeven we ons weer naar de uitgang om naar de derde grot van vandaag te lopen. Ook de derde grot is glibberen en glijden en we moeten hier ook klimmen en klauteren. Deze grot bestaat uit drie kamers en is tijdens de oorlog als onderduik’adres’ gebruikt. Na de lunch, die Marlous heeft moeten delen met een sprinkhaan, was er weer een grot aan de beurt. Deze bezochten we echter niet lopend; bikini aan en daarna zittend/liggend in een tube jezelf voorttrekken langs een touw; een lange, smalle grot in. Het was er donker en je moest op je hoofd letten, maar gelukkig hadden we hoofdlampjes (zeer vreemd als de accu in het water hangt). Na deze natte ervaring zijn we de twee kilometer terug naar de Tuk Tuk gelopen (onderweg nog een gigantisch en raar insect). De Tuk Tuk bracht ons naar de open kayaks. Met deze kayaks gingen we 2 uur lang een rivier afvaren, af en toe door stroomversnellingen heen, heerlijk! De rivier bracht ons terug naar het stadje en we eindigden de dag relax in een restaurantje met een heerlijke shake.
De volgende dag stond er alweer een actieve activiteit op het programma; in deze uitloper van de Himalaya en op droge Ha Long Bay lijkende omgeving konden we niet anders dan gaan klimmen! De eerste routes waren een beetje saai, maar na de lunch kwamen een paar leuke uitdagingen. We klommen met een groepje van vier en hebben weer genoten van het uitoefenen van onze sport. Heel saai, maar wij waren er blij mee, eindigde de dag weer in ons relaxe restaurantje met weer een shake.
Vandaag zijn we om half 10 in een minibus gestapt samen met talloze andere mensen en heel veel baggage; gelukkig bracht deze bus ons niet helemaal naar onze bestemming van vandaag! In een bus waarin we meer beenruimte hadden en minder op de schoot van de buurman/-vrouw zaten, werden we in zes uur naar Luang Prabang gebracht. De omgeving waar deze reis doorheen voerde was schitterend; overal rotsformaties, bergen en heel veel groen; bijna geen bebouwing in dit land! Gelukkig mochten we ook een paar keer uit de bus, zodat we foto’s konden maken. Om half 5 kwamen we aan en een half uurtje later hadden we onszelf geinstalleerd in een Guest House. We wilden de stad gaan verkennen en vanzelfsprekend begonnen we weer met een tempel. Daarna kwamen we op de avondmarkt terecht, die we later beter gaan bekijken. Het avondeten, in een gezellig restaurantje, besluiten we met iets waar we al heel lang zin in hadden (maar niet konden vinden): appel-kruimeltaart!
We zitten op dit moment op een trage computer op traag internet, geen goede combi. We proberen nog een paar foto’s te uploaden, maar over een dag of 2 zullen meer foto’s volgen. Hou het in de gaten!
We zijn al een beetje Laotiaans aan het leren, dus we zeggen: Koob Jaai lai lai (heel heel erg bedankt), bye bye (we vergeten steeds de Laotiaanse versie).