Verkooptrucjes en andere toeristenverhalen

Ten eerste even een opmerking: van ons vorige bericht is geen email naar jullie gestuurd, blader dus nog even een pagina terug als je het alsnog wil lezen!

Wij hebben ondertussen alweer een aantal dingen meegemaakt en we kunnen alweer een land afsluiten. De laatste paar dagen zijn we op de toeristische toer gegaan; ja jullie lezen het goed, een tour! Het was zelfs zo erg dat we korting kregen bij het tourbureau omdat we zoveel tours hadden geboekt. Om precies te zijn twee tours die drie dagen omvatten. De eerste tour hebben jullie al kunnen lezen in het vorige verslag. De tweede voerde ons naar de Mekong Delta en ook deze was onvermijdelijk. Dus stapten wij met een aantal andere toeristen in de bus, op weg naar de rivier die eindigt in vele armen. De moederrivier; de Mekong. Toen we op plaats van bestemming uitstapten kregen we een zwemvest aangereikt: dragen, anders kunnen we niet verantwoordelijk voor jullie zijn. Totaal nutteloos wanneer je bedenkt dat we op een redelijk grote motorboot gingen varen. Deze boot bracht ons naar een bestemming waar we thee met honing en citroen konden drinken en we mochten wat lokale zoetigheden proeven. Ook proefden we bananenwijn; sterk! Natuurlijk was er de mogelijkheid om alles veel te duur te kopen. We lopen verder over het eiland om echt locals te ontmoeten; tussen de 10-tallen toeristenwinkels door was geen echte local meer te bekennen. De volgende bestemming had ook met eten te maken: fruit proeven. Ondertussen kregen we lokale muziek te horen; dit klonk nergens naar en er werden rap 4 nummers (waaronder I wish you a merry Christmas) afgewerkt voordat de artiesten naar de volgende groep toeristen renden (niet zonder eerst geld te vragen uiteraard). Ondertussen moesten wij zelf maar raden welke soorten fruit we aten, gelukkig hadden Sanne en ik er al voldoende geproefd in Vietnam om uit te kunnen vogellen wat we aten. Daarna gingen we in een roeiboot door een watertje tussen de palmbomen varen; het krioelde van de boten en toeristen en heel veel roeisters die... om geld vroegen. Tien minuten later stonden we alweer aan wal, waarna onze motorboot ons naar de lunchplek bracht. In de stromende regen kwamen we bij het restaurantje aan, gelukkig was het weer droog toen we vertrokken. Op naar de volgende gelegenheid waar we moesten proeven en natuurlijk: geld uitgeven (hoopten de 'locals'). We hebben het hier over een (kokos)snoepjes 'fabriek'; heel veel mierzoete snoepjes. Daarnaast konden we kokoslikeur proeven (lekker) en slangen/schorpioenenwijn (toch maar niet). De motorboot bracht ons vervolgens weer terug naar onze bus om een uur later te stoppen bij allemaal restaurantjes. Plaspauze, jaja. En van bus wisselen, geen idee waarom. We waren ondertussen flink teleurgesteld in deze tour: alleen maar zitten, eten en haasten, waarbij ze verwachten dat je veel koopt. Het leukste wat gebeurde was een spin in de bus, zo groot als de handpalm van Marlous. Het beestje besloot wat rond te gaan lopen op de grond met als resultaat heel veel mensen die op hun stoelen gingen staan. De spin zat recht naast Marlous, die spontaan op Sannes schoot sprong. Onze tourguide ging er met zijn zaklamp achteraan en sloeg het beest uiteindelijk dood; nou ja zeg! Gelukkig nam deze dag rond 8 uur 's avonds een leuke wending: achterop de motorbike gaan we als enige van onze groep naar bungalows toe. De bungalows staan direct aan een rivierarm en ze zijn gemaakt van gevlochten bamboe. We eten ons avondeten samen met de enige andere gast, maar niet voordat we het deels zelf gefabriceerd hebben. Zelfgevouwen springrolls en in rijstpapier gevouwen groenten, vis en tofu. Het smaakt allemaal voortreffelijk! Na het eten laat onze gastheer zien hoe ze het water uit de modderige rivier bruikbaar krijgen. Hij roert er met een stuk alum doorheen en alle modder zakt spontaan naar de bodem, daarna alleen nog koken en het is drinkbaar.

De volgende morgen ging de wekker al om 5.45 uur: tijd om naar de markt te gaan! We lopen achter onze gastheen aan door het dorp heen en hij legt ondertussen van alles uit. Bijvoorbeeld dat de altaren die overal buiten staan, de geesten gunstig moeten stemmen voor mooi weer. Met een roeibootje steken we de rivier over naar de markt. Hier krijgen we uitleg over verschillende etenswaren, maar met een westers ontbijt: brood, gaan we weer naar de bungalows. Na ons ontbijtje stappen we in een motorbootje om terug naar de stad te varen. Hier lopen we over een grotere markt, waar we anacondavlees, hamstervlees en lotusbloemgroenten aangewezen krijgen. Goed oppassen waar je je voeten neerzet, want soms kruipt er een ontsnapte slang over de weg heen. Geen anaconda overigens, die hebben we alleen dood gezien. Onze toeristenmotorboot pikt ons bij de markt op om ons naar de volgende markt te brengen. De drijvende markt: allemaal boten die op het water hun waren verkopen. Ze hebben een lange stok op het dek staan waaraan ze hun waren aanprijzen; 1 van elke soort hangt er aan zodat je van verre kunt zien wat de mensen op de boot verkopen. Daarna varen we een stukje om aan land te gaan bij een rijstpapierfabriek. De rijst wordt geweekt en daarna uitgeperst, om het rijstsap te vermengen met tapioka sap. Het wordt uitgesmeerd op een warme plaat, hard laten worden en daarna drogen op gevlochten bamboe. Om noodles te maken gaan de papieren door een versnipperaar heen. Hierna varen we naar een volgende drijvende markt. Daarna varen we in twee uur tijd weer terug naar het stadje om te lunchen. Uiteindelijk volgde een vijf uur durende terugreis naar ons hotel.

Vanochtend zijn we na flink onderhandelen in twee riksja's (hier cyclo's) gestapt. 'We willen daar en daar naartoe en kijk verder maar wat jullie ons aanraden'. We zien zowel een Hindoeistische tempel als Boedhistische pagodes, een kerk genaamd de 'Notre Dame' en een kerk van de Cao Dai. In de laatste kerk hebben we een rondleiding gehad van een enthousiaste monnik die al vijf jaar in de tempel/kerk woont. We leren in dit halve uurtje heel wat meer dan tijdens de toeristische tour naar de grote Cao Dai tempel een paar dagen geleden. Hun belangrijkste gebruikte goedsdiensten kunnen we aanvullen (zie vorige verhaal) met het Taoisme. Ook bezoeken we vandaag de grote markt; vol kleding, schoenen en souveniers. Even verderop hebben we fruit gekocht en we kunnen weer een nieuw fruitsoort toevoegen aan ons lijstje: geen idee wat de naam is. Als laatste doen we al onze Vietnamese aankopen op de post in het mooie, oude postkantoor. Papa en mama Boogaardt, jullie kunnen dus weer een pakketje verwachten die jullie niet open mogen maken tot Marlous thuis is. En fam. Hirschler dat van jullie mag open op de avond dat jullie Sinterklaas vieren :P.

Nu kunnen we Vietnam afsluiten, want morgen gaat om 14:15 uur ons vliegtuig naar Vientiane, Laos.

Wisten jullie dat...
- De Franse invloed in dit land te merken is aan de lekkere kleine stokbroodjes die wij hier dankbaar gegeten hebben?
- We die stokbroodjes met chocoladepasta, pindakaas, jam of La Vache Qui ris hebben gegeten (afhankelijk van dat wat in de supermarkt te krijgen was).
- We in dit land vele nieuwe vruchtensoorten hebben geproeft, zoals: cashewappels, een lycheesoort die we thuis niet hebben, ladyfingers (don't worry, dat zijn kleine banaantjes met geel vruchtvlees), een fruitsoort dat eruit ziet als een artisjok, dragon fruit met wit vruchtvlees en apple roses?
- We nog steeds niet ziek zijn geweest?
- OK, toegegeven, we hebben ons in Hanoi minder lekker gevoeld door het te weinig eten van vlees(vervangers).
- We sinds we de Wolkenpas over zijn gegaan regelmatig regen hebben gehad?
- We ons afvragen waarom het in Saigon iedere dag rond dezelfde tijd regent?
- We hier gemiddeld voor 5 euro overnachten op luxere kamers dan in Indonesie?
- We ons afvragen waarom we hier zoveel bruiloften, trouwjurkwinkels en trouwfotograven zien (voor mensen met huwelijksplannen, een trouwjurk kost hier 200-300 euro).
- Een trouwfeest hier voor de kant van de bruid 3 dagen en voor die van de bruidegom 2 dagen duurt, dit wordt onafhankelijk van elkaar gevierd.
- De Vietnamese loempia's (spring rolls) er absoluut niet zo uit zien als die op de markt in Nederland?
- We ondertussen vrij goed overweg kunnen met stokjes?
- We Saigon geen enge stad vinden om over te steken: we zijn gewend geraakt aan druk verkeer.
- We ook als we geen wekker zetten rond 7 uur wakker zijn?
- We in Nederland meestal Ho Chi Minh City zeggen, maar dat in Vietnam iedereen het nog Saigon noemt?
- We steeds Aziatischer ons eten bestellen: samen twee of drie gerechten en die door elkaar eten?
- We ook de Aziatische manier van luisteren overnemen: ook al versta je het niet, je lacht en je knikt.
- Motorbikes toch veruit ons meest favouriete vervoersmiddel zijn, ondertussen?
- We voor deze websiteupdates gemiddeld 4000 dong per uur hebben betaald?
- We gemiddeld 2 uur aan het typen zijn voor 1 update aangezien we nog steeds om en om een zin typen?
- Het hier een gewoonte is om bij een kraampje op straat je eten te bestellen, wat je op een krukje op straat opeet, wat gezellige straatrestaurantjes oplevert.
- Het heel normaal is mensen zittend op je fiets of motorbike aan te treffen wanneer je hem ergens geparkeerd hebt?
- De Vietnamezen overal op straat en soms zelfs in de bus rochellen en spugen?
- Smakken, spugen, neus luidruchtig ophalen, scheten, het kan allemaal overal!
- We hebben nog niet in een lokale bus gezeten, zonder dat mensen (ook volwassenen) begonnen over te geven.
- Het heel normaal is om al je afval uit de bus te gooien (inclusief de kotszakjes dus).
- We in Vietnam maar twee nachten reizend hebben doorgebracht (Indonesie vier): in de slaapbus met stapelbedden en in een lokale bus met zitplaatsen.
- We drie pogingen hebben gewaagd om een nationaal park in te komen die geen van allen gelukt zijn (niet bereikbaar dan wel heel erg duur).
- We ook drie pogingen hebben gedaan om onze souveniers op te sturen, maar dat we of geen tijd kregen, of het was flink duur, of het mocht niet vervoerd worden omdat er fragiele spullen in zaten.
- We drie toeristentours hebben gedaan in Vietnam (dat waren er meer dan genoeg)?

Natuurlijk kunnen we het niet laten om er een interactief deel bij te doen: de quizvragen.
1. Wat is meestal het nut van de mondkapjes die vele mensen hier dragen?
2. Hoe zegt een Vietnamees met behulp van lichaamstaal 'nee' of 'niet'?
3. Wat voor geluid maken vrachtwagens en grotere auto's in Vietnam die achteruit rijden?
4. Hoe hard mogen auto's hier op de snelweg?

We horen graag wat jullie antwoorden zijn!